دولت طالبان باید به انزوا کشانده شود

 مهدی زرتشت

گروه تروریستی طالبان از زمان به قدرت رسیدن شان، همواره تلاش کرده اند تا حمایت های بین المللی را جلب نموده و
زمینه به رسمیت شناختن دولت/ امارت شان را فراهم کنند. این در حالی است که ورود این گروه به کابل و تصرف تمام مناطق کشور، به قیمت زندگی و جان مردمان بی شمار ملکی در سرتاسر افغانستان تمام شده است.

بر اساس گزارش های موجود، گروه طالبان به شدت در تلاش است تا با حمایت و لابی گری دولت پاکستان، به حامیان منطقه ای خود افزوده و بدون هیچ تعهد و نشان دادن نشانه هایی از تشکیل حکومت فراگیر ملی و همینطور تعهد قاطع به رعایت مسائل حقوق بشری و آزادی بیان، از جامعه جهانی بخواهد تا حکومت آنها را به رسمیت بشناسد.

افکار عمومی در افغانستان با تسلط گروه طالبان، به شدت آشفته است. نهادهای حقوق بشری، دفاع از حقوق زنان و جامعه مدنی عملاً از هم پاشیده و شمار رسانه هایی که طی بیست سال اخیر با تلاش و زحمت های فراوان ساخته شده بودند، یکی یکی از بین می روند و حذف می گردند. اجتماعات مدنی و اعتراض های زنان نیز در کوچه و خیابان های کشور- از هرات تا مزار و از مزار تا کابل- با کوبیدن شلاق به سر و صورت خبرنگاران و تظاهرکنندگان و شلیک گلوله ها، به پایان می رسد. از گوشه و کنار کشور هر روز رویدادهای جدیدی مبنی بر نمایش خشونت طالبان علیه مردمان ملکی بخصوص اقلیت های قومی و مذهبی، ثبت می گردد. محلات مختلف بخصوص در ولایات و مناطق روستایی کشور، زیر تهدید و ظلم این گروه، خالی از سکنه می شوند و موجی ناامیدی و ترس و مرگ آسمان زندگی تمام مردم کشور را تیره و تار کرده است.

اکنون نزدیک به چهار ماه از حکومت خود خوانده گروه تروریستی طالبان می گذرد؛ اما نشانه ای از نرمش و تغییر در دیدگاه سیاسی و فرهنگی و مدنی طالبان دیده نمی شود. واضح است که دیدگاه سیاسی طالبان تغییر نخواهد کرد. طالبان امروز با طالبان قبل از حمله آمریکا به افغانستان، نه تنها فرقی ندارد؛ بلکه این گروه اکنون پوتانسیل مخرب بیشتری برای فروریزی و ویرانی دارند.

اکنون سرنوشت مردم افغانستان بیش از حد تصور، غم انگیز و ناامید کننده است. جامعه زنان تحصیلکرده افغانستان حبس و در انقراض روحی و روانی قرار دارد، آزادی بیان از بین رفته است و فعالیت حزبی و رسانه ای از بلندگوی قبیله ای و از حنجره خشن طالبان تعریف می گردد و موجی گرسنگی و فقر اقتصادی همچون ابر تیره می رود تا تمام آسمان زندگی مردم را بپوشاند. گروه تروریستی طالبان نمی تواند ابداً بپذیرد که حکومت فراگیر ملی تشکیل دهد. برای آنها فقط یکنوع حاکمیت سیاسی قابل تعریف و پذیرش است و آن، حکومت تک قومی با ایدئولوژی آپدیت نشده کوه و دشت و رادیکالیسم دینی است.

اکنون اما موج تازه از نگرانی ها شکل گرفته است. تلاش گروه طالبان برای جلب حامیان منطقه ای و نگران کننده تر از همه، تلاش آنها برای جلب حمایت های بین المللی و به رسمیت شناخته شدن دولت شان، مسأله ای است که به کابوس واقعی مردم رنج دیده افغانستان مبدل شده است.

با مرور به کارنامه سیاه و آگنده از جنایت گروه طالبان چه قبل از حمله آمریکا به افغانستان و چه در دوره جدید، هر گونه نرمش و سازش با این گروه از سوی کشورهای منطقه، سازمان های جهانی و جامعه بین الملل، ستم آشکار به مردم افغانستان است. حمایت از طالبان و به رسمیت شناختن حکومت این گروه، پاشیدن نمک به زخم مردم افغانستان است. مردم افغانستان اکنون با درک شرایط موجود، به توجه و حمایت بیشتر جامعه جهانی نیاز دارد.

با درک شرایط حاد مردم افغانستان، عدم حمایت کشورهای منطقه و جامعه جهانی از طالبان نه تنها می تواند کورسوی امیدی برای مردم کشور باشد؛ بلکه می تواند به انزوای سیاسی گروه تروریستی طالبان نیز بینجامد. گروه طالبان باید در انزوای سیاسی و تحت شدیدترین فشارها قرار گیرد. شکی وجود ندارد که این گروه از هر لحاظ توان و ظرفیت اداره یک کشور را ندارند و تداوم حضور آنها، فقط باعث گسترده تر شدن دامنه فاجعه خواهد بود.  

 link of article in Hazara International Website:

https://www.hazarainternational.com/fa/?p=25126&fbclid=IwAR1Tng58mrwHHJzfEgpMoeFtPIDNEfTu6FH8mFiCLrO1dvBTTzZSttnNcCw