سخن

درد؛ بگذار آیینه‏ی من تو باشی.

۱۳۹۲ دی ۳, سه‌شنبه

میلاد مبارک!

سالروز میلاد حضرت مسیح، مبارک باد دوستان. شب ها و روزهای قشنگ، بابانوئل ها، عطر خالص عشق و دریایی از شادی و ایثار و قلب های امیدوار، به پیشواز میلاد مسیح، نثار شما و همه ی مان.
عیسی مسیح، روح القدس و منجی زمان و میراث دار بزرگ ترین تمدن و انسانیت. من نه چون مسلمان و مسیحی و یهودی و بودیست و خلاصه مبرا از همه ی ادیان، اما اعتقاد و مذهب و دینی را که پیامش صلح و تمدن و برابری و تساهل و تسامح باشد، تحسین می کنم. آنچه من از مسیحیت می دانم، آیینی است که از صافی زمان گذشت، خودش را با تمدن و فرهنگ زمان سازگار کرد نه اینکه در مقابل اش بایستد. تحریف نشد، اما بروز شد، تحریف نشد، تنها با نیازهای زمان، هماهنگ شد، تحریف نشد، بلکه نویسندگان اش هزاران کتابهای ارزشمند در هر قالب و ژانری، در حاشیه و در متن او نوشتند. راشیونالیسم غربی متعلق به جامعه مسیحیت، و اومانسیم جامعه ی مسیحی، از مسیحیت چهره دوست عقلانیت و انسانیت ساخت نه دشمن اش. امروز جامعه ی متمدن غرب، بی دین نیست. اکثریت قریب به کل آن، دیندار است. تنها فرق شان با جامعه ی دیندار مثلاً مسلمانان در این است که آنجا اعتقاد در قالب زیبایی شناسی و خیلی هنردوستانه، جای گرفت، آنجا اعتقاد با کثرت گرایی معرفتی و دینی و فرهنگی ملهم شد، آنجا انسان و عقلانیت، برای هر دیندار، مسأله زندگی شد...
حرف های من در این خصوص پایان ندارد از خود. بازهم میلاد حضرت مسیح را به جامعه ی مسیحیت و همه ی انسانها تبریک می گویم. مسیحیت میراثدار تمدن و فرهنگ بزرگ و انسان سازی است. 



هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر